Περί ΕΘΕΛΟΝΤΙΣΜΟΥ!!!!!!!

‎"ΕΘΕΛΟΝΤΙΣΜΟΣ!!!!!!!"

Μεγάλη λέξη, αλήθεια: 12+7=19γράμματα, με τα θαυμαστικά που του αξίζουν κατ εμέ, όταν αποτελεί πράξη καθαρά ΑΛΤΡΟΥΪΣΤΙΚΗ*, όπως εγώ προσωπικά το νοιώθω. (*Αλτρουϊσμός: Το λεξικό μου, την ετοιμολογεί ως Ανθρωπισμός - Αυτοθυσία - Φιλαλληλία - Φιλανθρωπία)

Πόσοι άραγε, μπορούν, πραγματικά, να κατανοήσουν πλήρως, την έννοια μιας τόσο μεγάλης λέξης, σ' αυτή τη χώρα;

Υστερόγραφο:
Εγώ προσωπικά, έχω γνωρίσει 3τέτοιους Ανθρώπους:
Ο ένας έχει ζήσει πολλά χρόνια στο εξωτερικό & διαθέτει άπειρη ταπεινότητα & πραγματικά αληθινή διάθεση να μεταδώσει τις γνώσεις Επαγγελματία Διασώστη που διαθέτει. Ο άλλος προέβει σε μια πράξη -στον Κλασσικό Μαραθώνιο της Αθήνας, αναλαμβάντας & την πλήρη ευθύνη της- που μου έδωσε να καταλάβω την αληθινή αγάπη & το πάθος του για αυτό που έχει αντιληφθεί ως ΕΘΕΛΟΝΤΙΣΜΟ στη ζωή του. (πρόκειται για 2γυναίκες)
Και ένα παληκάρι!!! που σε έναν κύκλο εκπαίδευσης της ΕΣΕΠΑ, εκπροσωπούσε μόνος του την ομάδα της περιοχής του, αφού οι άλλοι δεν μπορούσαν να παραβρεθούν...

Φιλικά, Διομήδης

Αν γράψω ένα τραγούδι.

Αν γράψω ένα τραγούδι μοναχά,
που να χαρίζει στα παιδάκια τα φτωχά,
λίγο ψωμί κι ένα ζεστό κρεββάτι,
τότε θα πω πως έχω γράψει κάτι.
Κάτι.

Αν γράψω ένα τραγούδι μοναχά,
που να μην έχει λόγια κούφια και ρηχά,
και δίνει δύναμη στον κουρασμένο εργάτη,
τότε θα πω πως έχω γράψει κάτι
Κάτι.

Τραγούδια αμέτρητα έχω γράψει, αλλά,
είναι τα βάσανα του κόσμου πιο πολλά,
τόσα τραγούδια μου που πήγανε χαμένα,
κι είναι σα να μην έγραψα κανένα.
Κανένα.

Αν γράψω ένα τραγούδι μοναχά,
που να το λεν όταν το μίσος ξεψυχά,
εχθροί και φίλοι αδερφωμένοι και κεφάτοι,
τότε θα πω πως έχω γράψει κάτι.
Κάτι.

Τραγούδια αμέτρητα έχω γράψει, αλλά,
είναι τα βάσανα του κόσμου πιο πολλά,
τόσα τραγούδια μου που πήγανε χαμένα,
κι είναι σα να μην έγραψα κανένα.
Κανένα.

Στίχοι: Γιώργος Οικονομίδης
Μουσική: Κώστας Τουρνάς
Πρώτη εκτέλεση: Κώστας Τουρνάς
Δίσκος: Αγαπημένη (του Κώστα Τουρνά)

Οι Κρητικές Μαντινάδες μας.

«Δεν με τρομάζει ο θάνατος,
άλλα είναι τα σπουδαία.
Το ν' αγαπάς, να μην μπορείς,
να διώξεις την ιδέα.»

Κάνω το ξεκίνημα & αφήνω την συνέχεια αυτού του θέματος σε όλους & όλες εσάς εκεί έξω που κατέετε μαντινάδες.
Τις γράφετε ως σχόλιο κι εγώ τις περνάω, καθημερινά, ως συνέχεια του θέματος.
Σας ευχαριστώ.

Φιλικά, Διομήδης  

----------------------------------------------------------
Από εδώ & κάτω -έως το άπειρο...- δικός σας ο χώρος.
----------------------------------------------------------    

Λαβωμένο Ξωτικό είπε...
Μερικές Μαντινάδες ...

Δεν είναι δα τόσο μακρύ,
της ζης το μονοπάτι,
μα πρέπει γω να τον διαβώ,
χωρίς να κλείσω μάτι.

Όλοι διαβάτες στη ζωή,
είμαστε να θυμάσαι,
μάθε στη γη να πορπατάς
και πέτα όντε κοιμάσαι.

Πολλοι θε να πετάξουνε,
μα δεν το λογαριάζουν,
με ήντα βλέμμα αετούς,
στα μάτια να κοιτάζουν.

Σύμβολο είναι του καημού,
τα μαύρα ρούχα μόνο,
γω γι αυτό και θα τα φορώ,
για να δηλώνω πόνο.

Αθάνατος, με θάνατο,
γίνεται αυτός που ξέρει,
σώμα να δίνει και ψυχή,
τη λευτεριά να φέρει.

Ποτέ μου δεν εταίριαξα,
στη λογική του κόσμου,
γι' αυτό με λένε κουζουλό
μα γω είμ' ο εαυτός μου.

Ζωή δεν είναι να ξυπνάς
και να κοιμάσαι πάλι,
ζωή είναι να 'σαι ξυπνητός,
όταν κοιμούνται οι άλλοι .

30 Αυγούστου 2010 12:37 μ.μ.

Περί πνευματικών δικαιωμάτων.

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ
Για τα Πνευματικά Δικαιώματα Χρήσης των λογοτεχνημάτων μου.

Η ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ των κειμένων αυτών γίνεται με τον συμβολισμό «¥ (Διομήδης)», που σημαίνει ότι: ως συγγραφέας του παρόντος κειμένου -που δεσμεύεται από κατοχυρωμένα δικαιώματα χρήσης- σας δίνω το δικαίωμα να το πάρετε αυτούσιο για να το αναρτήσετε στο δικό σας blog ή ακόμη & για έντυπη χρήση (αναφέροντας όμως τον συγγραφέα, καθώς & την URL του Ιστολογίου του…)

Σκοπός αυτού του περιορισμού χρήσης, είναι η βαθειά & πλήρης κατανόηση της γνώσεις του ότι: «Όταν κάποιος έχει ανάγκη από κάτι, κι εσύ μπορείς & έχεις την διάθεση να του το προσφέρεις -μα & να τον διδάξεις συνάμα πως θα μπορέσει να το παράγει κι ο ίδιος- συνετό είναι & να μεριμνήσεις στο να αποτραπεί η γέννηση της κακοήθειας του να εκμεταλλευτεί προς όφελός του τον κόπο σου.»

Υστερόγραφο
Ας θέσουμε, όλοι, ως στόχο μας, το να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλον να γίνει καλύτερος, -στα πάντα του- ώστε να φτάσουμε όλοι κάποια στιγμή στο επίπεδο του να ήμαστε αξιόλογοι & πραγματικά χρήσιμοι ως προσωπικότητες. Αξιόλογοι & χρήσιμοι τόσο για εμάς τους ίδιους, την οικογένειά μας, την παρέα, την περιοχή μας… τον κόσμο ολάκερο.
Ο καθένας από εμάς, να αποτελεί πηγή ΣΥΝΕΤΗΣ-ΩΡΙΜΗΣ ΓΝΩΣΗΣ, σε ότι αφορά την καθημερινότητά μας. Να αποτελούμε κύτταρα υγιούς, Πραγματικού Ανθρώπινου Νοήμονος Πολιτισμού!!!

Με όλο τον σεβασμό & την καλοπροαίρετη ανθρώπινη διάθεση που τρέφω στο είναι μου, προς όλα τα μελλοντικά μου φιλαράκια. Όλους εσάς.
Ταπεινά, Διομήδης

Λίγρης

Τα λιγράκια (Ligers) είναι υβρίδια από διασταύρωση
αρσενικού λιονταριού με θηλυκιά τίγρη.

Σε φυσιολογικές συνθήκες ζωής, μια τίγρης δεν ερωτοτροπεί & δεν καταλήγει στο να ζευγαρώσει ποτέ με ένα λιοντάρι. Όταν όμως -κάτω από συνθήκες αιχμαλωσίας- βρίσκονται για χρόνια κλεισμένα στον ίδιο χώρο, τότε μπορεί να προκύψει το ζευγάρωμά τους.

Βάση των χαρακτηριστικών τους αποτελούν ένα εξαιρετικά ιδιαίτερο είδος ζώου.

Όταν ενηλικιωθούν πλέον & αναπτυχθούν πλήρως φτάνουν σε μέγεθος όσο είναι το άθροισμα του όγκου των δύο γονιών τους. Η λίγρης αποτελεί το πιο μεγαλόσωμο αιλουροειδές της υφηλίου, δείχνει ιδιαίτερη αγάπη για το κολύμπι όπως & η μητέρα της & είναι κοινωνική όπως ο πατέρας της.

Σε ολόκληρο τον κόσμο, υπάρχουν δέκα λίγρης συν δύο ακόμη που γεννήθηκαν περί του μέσου του Καλοκαιριού του 2010, στον ζωολογικό κήπο της Taiwan.

Σύνταξη άρθρου: Διομήδης Καραμήτσος

Για το χαμόγελο!!!

Για το χαμόγελό σου!!! τραγουδώ,
γιατί μου δείχνει πως το κλάμα έχεις γνωρίσει
& για το βάδισμά σου το γλυκό,
που μόνον όποιος σκόνταψε μπορεί να εκτιμήσει.

Αυτό το χάδι που’ ναι τόσο τρυφερό,
είναι από χέρια που σκληρά έχουν παλέψει.
Κι αυτά τα χείλη που με αγάπη με φιλούν,
δεν τ’ άκουσα, ποτέ, πικρή να πούνε λέξη.

Για το χαμόγελό σου!!! τραγουδώ,
που όσο κι αν πόνεσες, δεν το εγκαταλείπεις.
Που με κουράγιο με γεμίζει σαν το δω,
& χάνονται με μιας τα σύννεφα της λύπης.

Είμαι στ’ αλήθεια τυχερός που σ’ έχω εδώ,
όταν τα πράγματα ζορίζουνε τριγύρω
& ξέρω αν τύχει & ποτέ εξαντληθώ,
θα ‘σαι στο πλάι μου επάνω σου να γύρω.

Στίχοι-Μουσική: Νίκος Παπάζογλου


Σημαντική Σημείωση (Κάπως πληθωρική, μα πρέπει να σας δώσω να καταλάβετε το σκεπτικό… όσο το δυνατόν καλύτερα.)
Σε αυτό το ιστολόγιο, δεν θα υπάρξουν παραπομπές τραγουδιών (links δηλ.) προς you tube πχ.
Είμαι, ΑΝΤΙΘΕΤΟΣ, κάθετα, με τον πνευματικό βιασμό-πλύση εγκεφάλου που προκαλεί η προσθήκη video σε ένα τραγούδι.
Λέμε λοιπόν ΌΧΙ στο να μας αφαιρούν την δυνατητα, να ακούμε & να συνθέτουμε στο μυαλό μας το δικό μας τοπίο-εικόνα ως επένδυση στους εκάστοτε στίχους του κάθε τραγουδιού. (Όλοι μας διαθέτουμε την δυνατότητα αυτή. Μην το ξεχνάτε αυτό. Όλοι μας, μπορούμε…….
Λέμε ΟΧΙ, στο να γίνουμε συνεργοί στην ατροφία-ακρωτηριασμό της δυνατότητάς του ανθρώπου να σκέφτεται & εν συνεχεία να παράγει την δική του μοναδική ομορφιά ως εικόνα.
Μα κυρίως λέμε ΌΧΙ, στο να μην αφήνουν το μυαλό μας να ξεκουράζεται, «βομβαρδίζοντάς το», συνεχώς, με άπειρες -άχρηστες στο σύνολό τους- εικόνες, συν τα μηνύματα που περνούν στο υποσυνείδητό μας (εδώ έχουμε να κάνουμε με την επιστήμη του Marketing).
Θα «ακούμε» τους στίχους των τραγουδιών, σε όσο το δυνατόν πιο καλαίσθητο γραπτό λόγο (Έχω μια ιδιαίτερη ευαισθησία στο θέμα της μορφοποίησης κειμένου). Αργότερα, ίσως βρούμε τρόπο να αναρτώνται & σε audio.

Ας μην παρασυρθούμε στην παγίδα της παρακμής μας, του να ξεχάσουμε δηλ. να χρησιμοποιούμε τον γραπτό ελληνικό λόγο.
Ας μην μας φτάσουν στον ξεπεσμό του να μην γνωρίζουμε ορθογραφία & σύνταξη στην ελληνική γλώσσα. (Γλώσσα που αποτελεί την πιο πλούσια σε λεξιλόγιο & ιδιωματισμούς απ’ όλες όσες έχουν δημιουργηθεί-εφευρεθεί στον πλανήτη).


Υστερόγραφο
Δεν είμαι φιλόλογος… ούτε αλάθητος στον γραπτό όσο & στον προφορικό μου λόγο (η διάθεση όμως όλων εσάς -που γνωρίζεται καλύτερα από ‘μένα- να μου προσφέρετε τις γνώσεις σας, με τη μέρα με τη μέρα θα με κάνει όλο & καλύτερο.
Και μην ανησυχείτε, δεν σκοπεύω να εκμεταλλευτώ απλά καιροσκοπικά την καλή σας διάθεση.
Κάτι έχω κι εγώ να σας δώσω(«διδάξω» εντός εισαγωγικών). Δεν μου αρέσει να παίρνω μόνο. Η ζωή μου, με έχει διδάξει να ανταποδίδω… (το ανάλογο… σε κάθε περίπτωση.)
Για ‘μένα «Πραγματικά καλός φίλος, είναι αυτός που σου προσφέρει τόσα πολλά, ώστε να μην μπορείς να του ανταποδώσεις τα ανάλογα που του πρέπουν.» κι εγώ θέλω αληθινά να γίνω ο καλύτερός σας φίλος. Για να κατορθώσουμε, να βιώνουνε μαζί, «Μια Ζωή πραγματικά Ανθρώπινη!!!!!!!»

Φιλικά, Διομήδης

Το Χαμόγελο!!!!!!!

Ένα Χαμόγελο!!!!!!! δε στοιχίζει τίποτε & κάνει πολλά.

Πλουτίζει εκείνον που το δέχεται,
χωρίς να πτωχαίνει εκείνον που το δίνει.

Δε διαρκεί παρά μια στιγμή,
αλλά η ανάμνησή του είναι καμιά φορά αιώνια.

Κανένας δεν είναι τόσο πλούσιος, για να μην το έχει ανάγκη
& κανένας τόσο πτωχός, για να μην το αξίζει.

Δημιουργεί την ευτυχία στο σπίτι.

Είναι ένα στήριγμα στις υποθέσεις & ορατή ένδειξη φιλίας.

Ένα χαμόγελο, αναπαύει τον κουρασμένο,
δίνει θάρρος στον απογοητευμένο,
παρηγορεί μέσα στη λύπη & είναι αντίδοτο σε κάθε θλίψη.

Κι όμως, δε δανείζεται, δεν αγοράζεται, δεν κλέβεται,
γιατί είναι κάτι που έχει αξία μονάχα τη στιγμή που δίνεται.

Κι αν καμια φορά, συναντήσετε κάποιο πρόσωπο,
που δε σας δίνει το χαμόγελο που αξίζετε,
σταθείτε γενναιόδωροι & δώστε του το δικό σας.

Γιατί κανείς δεν έχει τόσο ανάγκη από το χαμόγελο,
όσο εκείνος που δεν μπορεί να το δώσει στους άλλους.

)Αν, κάποιος... γνωρίζει τον συγγραφέα... θα του είμαι ευγνώμων(

Σημείωση: Ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!!! στην Αθανασία, που μου το προσέφερε,
αφού πριν κι αυτή το είχε πάρει από το τμήμα φωτοαντιγράφων στο κηλικείο του Νοσοκομείου "Άγιος Παντελεήμονας" της Νίκαιας, όπου έκανε πρακτική εκείνη την εποχή.

Φιλικά, Διομήδης  

Τρίτη Ανάρτηση-Δημοσίευση

Παιδικός στίχος!!!

«Ένα πουλάκι τραγουδάει, στην καλή του με καμάρι,
μα του κόβεται το γόνα, όταν της πιάνει το ποδάρι.»

Μπορεί να φαντάζει τόσο μα τόσο απλοϊκά παιδικός ο πιο πάνω στίχος...

Εμπεριέχει όμως όλο το μεγαλείο & τη ζεστασιά της Αγνής! Ανθρώπινης! αυθόρμητης παιδικής λογοτεχνίας, χωρίς ίχνος υποκρισίας, ανθρώπινου δόλιου καιροσκοπισμού.

Ταπεινή γνώμη & συνάμα πίστη μου, πως, είναι κάτι το πραγματικά αληθινό, σε όλα του.

Ένα από τα τόσα μα τόσα πολλά απλοϊκά, αλήθεια, που είχα την τύχη στην εφηβική μου ηλικία (περίπου) να συναντήσω, που με άγγιξαν φωτίζοντας το νου μου & με βοήθησαν να προβληματιστώ, να προχωρήσω ένα βήμα πιο μπροστά, πλησιάζοντας όλο & περισσότερο στον ορίζοντα της Πραγματικά Ανθρώπινης Ελευθερίας.
Της Πραγματικά Ανθρώπινης, σε όλα της, Δημιουργικής Ανθρώπινης Νοημοσύνης.

Υστερόγραφο
Παναγιώτη... προχώρα μπροστά & μην κοιτάς πίσω.
Μην αφήνεις τη στασιμότητα να σε βυθίζει στην ανυπαρξία της μελαγχολίας.
Στην ζωή μας «Δεν υπάρχει δεν μπορώ, υπάρχει δε θέλω.»
Σκέψου, ποια είναι όλα αυτά που σε εκμηδενίζουν, παράκαμψέ τα, άλλαξε κεφάλαιο στη ζωή σου...
Έχεις, πλέον, τα βασικά προσόντα για ένα πολύ καλό ξεκίνημα.
«Ένα καλό ξεκίνημα, είναι πάντα, το ήμισι του παντώς»

Ήρθε η στιγμή να μάθεις να ζεις πρώτα για ‘σένα & την σύντροφό που έχεις επιλέξει για την ζωή σου... Όλοι & όλα τα άλλα είναι δευτερεύουσας σημασίας.
(Μπορεί να σου φαίνεται πολύ σκληρό αυτό, μα αντιπροσωπεύει την φωνή της λογικής.). Οφείλουμε να γίνουμε καλύτεροι από τις προηγούμενες γενιές. Για τα παιδιά μας.
Για να κατορθώσουμε να επιβιώσουμε. Για να μπορέσουμε να ήμαστε αληθινοί & πραγματικά αξιοπρεπείς Άνθρωποι.

Φιλικά, Διομήδης

Ειδική Ανάρτηση-Δημοσίευση

Αν.......

Αν να κρατάς μπορείς το λογικό σου όταν γύρω σου όλοι το ‘χουνε χαμένο & ρίχνουνε γι’ αυτό το φταίξιμο σ’ εσένα,
Αν να εμπιστεύεσαι μπορείς τον εαυτό σου όταν για ‘σένα αμφιβάλλουν όλοι αλλά να βρίσκεις ελαφρυντικά ακόμα & για την αμφιβολία τους αυτή,
Αν να προσμένεις το μπορείς, δίχως από την προσμονή τούτη ν’ αποσταίνεις, ή Αν & σε συκοφαντούν εσύ να μην βυθίζεσαι στο ψέμα,
ή Αν & σε μισούν το μίσος μέσα σου να μην αφήνεις να φουντώνει, κι ωστόσο να μην δείχνεσαι πάρα πολύ καλός(-ή) κι ούτε με πάρα πολύ σοφία να μιλάς,
Αν να ονειρεύεσαι μπορείς, δίχως το όνειρο να κάνεις δάσκαλό σου,
Αν να στοχάζεσαι μπορείς, δίχως να κάνεις το στοχασμό σκοπό σου,
Αν το μπορείς το θρίαμβο & την καταστροφή να αντικρίσεις & σε αυτούς τους δυό αγύρτες όμοια να φερθείς,
Αν να ακούς αντέχεις την αλήθεια που εσύ είχες ειπωμένη απο πανούργους νοθεμένη ώστε παγίδα για τους άμυαλους να γίνει, ή να θωρείς όλα αυτά οπού ‘χεις τη ζωή σου αφιερώσει τσακισμένα & πάλι ν’ αρχινάς να τα στυλώνεις με εργαλεία φαγωμένα,
Αν να στοιβάζεις το μπορείς σε ένα σωρό όλα εκείνα που ‘χεις κερδισμένα & όλα να τα παίζεις κορόνα-γράμματα με μιας & να τα χάσεις & κείθε που ‘χες ξεκινήσεις πάλι ν’ αρχινήσεις κι ούτε ποτέ μιλιά για όσα έχασες να βγάλεις,
Αν το μπορείς καρδιά & νεύρα & μυώνες ν’ αναγκάσεις πάλι να σου δουλέψουνε κι ας είναι απο καιρό αφανισμένα, κι έτσι ολόρθος να κρατιέσαι μόλο που τίποτα δεν έχει μέσα σου απομείνει εξόν απο τη θέληση που τους μηνά «βαστατε»,
Αν να μιλάς μπορείς με το λαό κι ωστόσο να κρατάς την αρετή σου, με βασιλιάδες όντας μη χάνοντας το απλό το φέρσιμό σου,
Αν μήτε εχθροί μήτε & φίλοι ακριβοί μπορούν να σε πληγώσουν,
Αν όλοι οι άνθρωποι σε λογαριάζουν, όμως πάρα πολύ κανένας,
Αν το μπορείς την ώρα που ο θυμός σου θέλει να ξεσπάσει να κρατηθείς νηφάλιος(-α) & την γαλήνη σου την πρώτη να ξανάβρεις,
Δικιά σου τότε θα ‘ναι η γη κι όλα εκείνα που κατέχει -ό,τι αξίζει πιο πολύ-
Άνδρας σωστός-Γυναίκα σωστή- τότε θα ‘σαι γιέ μου(κόρη μου).
Ράντγιαρντ Κίπλινγκ

Αφιερωμένο: στον Κώστα Μυλωνά & σε όλους εσάς που τολμάτε να σκέφτεστε
(να ζείτε δηλ. ως Πραγματικά Αληθινοί Ανθρωποι).

Φιλικά, Διομήδης Καραμήτσος


(Δεύτερη Ανάρτηση-Δημοσίευση)

Λίγα λόγια… από 'μένα.

Την Καλησπέρα μου!!!!!!!
Σε όλους εσάς , που βαθιά μέσα σας υπάρχει ο σπόρος της Ζωοφόρου Ελπίδας!!!!!!!
που με περίσσια υπομονή και επιμονή αναμένει την στιγμή,
που θα τον ποτίσετε με την θέλησή σας
για μια ζωή πραγματικά Ανθρώπινη & Ελεύθερη

Σπόρος...
που θα φυτρώσει, θα αρχίσει να αναπτύσσεται στην αρχή δειλά-δειλά, σιγά-σιγά, στιγμή με τη στιγμή... θρεφόμενος από τις γνώσεις που θα αποκτάτε (για μια Ζωή πραγματικά Ανθρώπινη!!!!!!!) καθημερινά, προσπαθώντας για κάτι πραγματικά αληθινό, πολύτιμο και μοναδικά δημιουργικό για τον καθένα μας.

Μια συνεχής προσπάθεια -Ατομική όσο & Συλλογική... συνάμα- για απόκτηση χαρακτήρα, μοναδικού, που θα μας καταστήσει αξιόλογους ως Προσωπικότητες ( Πραγματικά χρήσιμους σ'εμάς όσο και στον περίγυρό μας ) κι όχι απλά απρόσωπους αριθμούς θυσία στο βωμό της αιμοδιψούς κατανάλωσης .

Μιας συνεχούς μεν, μα χωρίς ιδιαίτερη δε κούραση προσπάθειας, μιας και ο καθένας από εμάς, ως Εθελοντής Αληθινής Ζωής!  θα προσφέρει στους υπόλοιπους ότι γνώση Θεωρεί Αξιόλογη & Χρήσιμη συνάμα, ώστε να αντιμετωπίσουμε την καθημερινότητα που βιώνουμε όλοι μας σε έναν δήθεν πολιτισμό που «κυβερνούν» οι νόμοι της αγοράς... (μα όχι εμάς που σκεφτόμαστε ακόμη) και που το τσιμέντο έχει κατακλύσει τα πάντα (Ακόμη και τα συναισθήματά μας, σε κάποιο βαθμό).

ΥΓ . Αυτά ως μια μικρή «Εισαγωγή» (θα μπορούσα να γράψω, αλήθεια, πολλά ακόμη, αλλά...) Το ποιος είμαι και τι προσωπικότητα διαθέτω, ως Άνθρωπος, θα σας αφήσω να το σχηματίσετε ΕΣΕΙΣ -βάση της δικής σας, μοναδικής προσωπικής κρίσης- στην πορεία των αναρτήσεών μου.

Ας αφήσουμε τον χρόνο να σχηματίσει το παζλ «της προσωπικότητας του καθενός από εμάς» στην αντίληψη του καθενός μας. «Την ζωή μας είναι καλό να την προκαλούμε, στην κάθε της στιγμή, αλλά πρέπει να έχουμε και την σύνεση να φροντίζουμε να μην την βιάζουμε με τις πράξεις μας».

Απώτερο σκοπό μας, ας κάνουμε την προσπάθεια να γινόμαστε όλο και περισσότερο καλύτεροι, σε όλα μας (σε ότι επιλέγει ο καθείς , για να μην γίνομαι καταπιεστικός με τα γραφόμενά μου), ώστε να αποκτήσουμε προσωπικότητες που οι γύρω μας θα θαυμάσουν, θαυμάζουν... & κατά καιρούς θα τους είναι χρήσιμες έως & σωτήριες σε κάποιες καταστάσεις της ζωής τους.


Ταπεινά,
Διομήδης Καραμήτσος, Ένας άγνωστος γνωστός σας (αισιοδοξώ... εν καιρώ).

Σας ευχαριστώ, για τον τόσο πολύτιμο, αλήθεια, χρόνο που διαθέσατε
& σας υπόσχομαι ότι θα καταλάβω κάθε ανθρωπίνως δυνατή προσπάθεια
να δημοσιεύω ό,τι καλύτερο υποπέπτει στην αντίληψή μου.


(Πρώτη Ανάρτηση-Δημοσίευση)