Οι Κρητικές Μαντινάδες μας.

«Δεν με τρομάζει ο θάνατος,
άλλα είναι τα σπουδαία.
Το ν' αγαπάς, να μην μπορείς,
να διώξεις την ιδέα.»

Κάνω το ξεκίνημα & αφήνω την συνέχεια αυτού του θέματος σε όλους & όλες εσάς εκεί έξω που κατέετε μαντινάδες.
Τις γράφετε ως σχόλιο κι εγώ τις περνάω, καθημερινά, ως συνέχεια του θέματος.
Σας ευχαριστώ.

Φιλικά, Διομήδης  

----------------------------------------------------------
Από εδώ & κάτω -έως το άπειρο...- δικός σας ο χώρος.
----------------------------------------------------------    

Λαβωμένο Ξωτικό είπε...
Μερικές Μαντινάδες ...

Δεν είναι δα τόσο μακρύ,
της ζης το μονοπάτι,
μα πρέπει γω να τον διαβώ,
χωρίς να κλείσω μάτι.

Όλοι διαβάτες στη ζωή,
είμαστε να θυμάσαι,
μάθε στη γη να πορπατάς
και πέτα όντε κοιμάσαι.

Πολλοι θε να πετάξουνε,
μα δεν το λογαριάζουν,
με ήντα βλέμμα αετούς,
στα μάτια να κοιτάζουν.

Σύμβολο είναι του καημού,
τα μαύρα ρούχα μόνο,
γω γι αυτό και θα τα φορώ,
για να δηλώνω πόνο.

Αθάνατος, με θάνατο,
γίνεται αυτός που ξέρει,
σώμα να δίνει και ψυχή,
τη λευτεριά να φέρει.

Ποτέ μου δεν εταίριαξα,
στη λογική του κόσμου,
γι' αυτό με λένε κουζουλό
μα γω είμ' ο εαυτός μου.

Ζωή δεν είναι να ξυπνάς
και να κοιμάσαι πάλι,
ζωή είναι να 'σαι ξυπνητός,
όταν κοιμούνται οι άλλοι .

30 Αυγούστου 2010 12:37 μ.μ.