Του Σοβιετικού Ακαδημαϊκού
Α.Α. Μικούλιν
«Τα Μυστικά της Μακροζωϊας.»
(Το σύστημά μου αγωνα κατά του γήρατος.)
((Εκλαϊκευτική αφήγηση για τις σύγχρονες αντιλήψεις της φυσιολογίας,
που πρέπει να ξέρει ο κάθε άνθρωπος από τα νεανικά του χρόνια
& να τις θυμάται σ’ όλη του ζωή. ))
Λίγα λόγια για το έργο.
Το βιβλίου του γνωστού Σοβιετικού Ακαδημαϊκού Α.Μικούλιν, παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το πλατύ κοινό, επειδή θίγει ένα από τα πιο επίκαιρα προβλήματα που απασχόλησαν & απασχολούν την ανθρωπότητα: το πρόβλημα της μακροζωϊας.
Η μελέτη αυτή δεν έχει σχέση με τα αμώνυμα βιβλία που έχουν κυκλοφορήσει μέχρι σήμερα (1981) & που πετριέχουν αντιεπιστημονικές & αμφίβολης προέλευσης θεωρίες & «συνταγές» μακροζωϊας.
Τα συμπεράσματα & οι πρακτικές συμβουλές που παραθέτει ο Μικούλιν διαμορφώθηκαν ύστερα από 30χρονη επιστημονική έρευνα. Επαληθεύτηκαν θεωρητικά & πρακτικά από έμπειρους συναδέλφους του στην Ακαδημία πιστημών ΕΣΣΔ, πράγμα που αποτελεί την καλύτερη εγγύηση για την εγκυρότητά τους.
Οι μέθοδες που χρησιμοποιεί ο Α.Μακούλιν για την εξασφάλιση δραστήριας μακροζωϊας μπορούν να εφαρμοστούν από άτομα όλων των ηλικιών. Εδώ ακριβώς βρίσκεται η ανεκτίμητη αξία του βιβλίου.
Με την βεβειότητα ότι συμβάλουμε άμεσα στην διατήρηση & ανάπτυξη της υγείας των κατοίκων της χώρας μας, προσφέρουμε αυτό το έργο στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό.
ΟΙ ΕΚΔΟΤΕΣ
Το εργαστήρι της Υγείας.
Αφήγηση για τον Ακαδημαϊκό Α.Α.Μικούλιν & το βιβλίο του «Τα μυστικά της μακροζωϊας.».
Ο Ακαδημαϊκός Α.Α.Μικούλιν παρά τα 85του χρόνια έχει ζηλευτή υγεία & δύναμη. Παρόλα αυτά είναι δύσκολο σήμερα να πιστέψει κανείς κάτι τέτοιο, γιατί πριν από 30περίπου χρόνια, η ιατρική με μεγάλη δυσκολία κατόρθωσε να τον επαναφέρει στη ζωή. Όχι μόνο του απαγόρεωαν κατηγορηματικά να σηκώνει βάρη, αλλά δεν του επέτρεπαν ακόμη & να κινείται.
«Ως τα 50μου χρόνια όπως & η πλειοψηφία των ανθρώπων, δεν έδινα ιδιαίτερη σημασία στην φυσική αγωγή -γράφει ο Α.Α.Μακούλιν. Όταν όμως αρρώστησα βαρειά & βρέθηκα στο νοσοκομείο μου γεννήθηκε η επιθυμία & βρήκα το χρόνο να ασχοληθώ με το σύνθετο μηχανισμό του ανθρώπινου οργανισμού. Μελετώντας πολλά βιβλία πάνω σ’ αυτό το θέμα επεξεργάστηκα το δικό μου σύστημα, που διορθώθηκε & συμπληρώθηκε από πεπειραμένους φίλους μου. Το σύστημα αυτό μου έδωσε την δυνατότητα να υπερνικήσω τις αρρώστιες, να πάψω να γερνώ & να διατηρήσω την δυνατότητα προς εργασία στην διάρκεια πολλών χρόνων μέχρι & σήμερα.»
Πρέπει να ρίξουμε μια ματιά στο παρελθόν για να καταλάβουμε όχι μόνο γιατί, αλλά & κυρίως, πως ο άνθρωπος αυτός άρχισε να αγωνίζεται για την υγεία του, για τη διάνοια του ώστε να μη καταλήξομε στην ριζικά λαθεμένη απάντηση: απλός γιατί ήθελε, όπως & άλλοι άνθρωποι να ζήσει πιο πολλά χρόνια.
Όπως συνηθίζεται στους κατασκευαστές αεροπλάνων, ανέθεσε στον εαυτό του το «τεχνικό καθήκον», που το διαμόρφωσε από την πρώτη στιγμή σύντομα & κατανοητά:
- Να κατανοήσει ο ίδιος & να βοηθήσει & τους άλλους να κατανοήσουν της λειτουργεία του Ανθρώπινου Οργανισμού.
- Να βοηθήσει τον εαυτό του κι όλους τους άλλους.
- Η μακροζωϊα πρέπει να είναι δραστήρια.
Σύμφωνα με τα τελευταία στατιστικά στοιχεία στην, ΕΣΣΔ το όριο ηλικίας των 90χρόνων το έχουν ξεπεράσει πάνω από 300.000άτομα. αυτοί που έχουν ξεπεράσει τα 70, αριθμούν πολλά εκατομύρια. Αυτό οφείλεται στην άνοδο του βιοτικού επιπέδου των σοβιετικών ανθρώπων & στις επιτεύξεις της ιατρικής. Η βοήθεια προς αυτή την τεράστια στρατιά των ανθρώπων, που ξέρουν να βρίσκουν στον εαυτό τους τις δυνάμεις & τον τρόπο για να συνεχίζουν να προσφέρουν στην κοινωνία τις γνώσεις, την εργασία & την πείρα τους, -είναι σοβαρό καθήκον.
Η πολύχρονη γεμάτη αυταπάρνηση δουλειά του Α.Α.Μακούλιν, δημιουργού τέλειων κινητήρων αεροπλάνων, που δόξασαν & έφεραν πολλές νίκες στη Σοβιετική Αεροπορία, έφθειρε σοβαρά τον οργανισμό του.
Στην νεανική του ηλικία ασχολούνταν με την ιππασία όπου κατάκτησε πολλά έπαθλα. Μετά έγινε μανιώδης ραλίστας & πήρε μέρος σε πολλούς αγώνες. Η δουλειά του όμως τον ανάγκασε να ξεχάσει τα σπορ.
Ο Α.Α.Μικούλιν ήξερε θαυμάσια τα μηχανικά αποθέματα του κάθε κινητήρα, στις οδηγίες υπόδειχνε με ακρίβεια τους κανόνες συντήρησής τους, τις προθεσμίες επισκεύης τους & τον χρόνο χρησιμοποίησής τους. Στην αεροπορία η εκπλήρωση αυτών των κανόνων είναι αυστηρά υποχρεωτική. Τον δικό του όμως μοναδικό... «κινητήρα» -την καρδιά του την εγκατέλειψε ολοκληρωτικά.
Έπρεπε να πάψει να την χρησιμοποιεί; Μ’ αυτό διαφώνησε κατηγορηματικά. Τα παραδείγματα μακροζωϊας αποδείχνουν ανάγλυφα ότι τα αποθέματα του οργανισμού είναι κατά πολύ περισσότερα απ’ ότι νομίζομε, επειδή όμως δεν προσέχουμε τον εαυτό μας & ο οργανισμός μας εργάζεται μέχρι φθοράς, πρόσκαιρα αχρηστεύεται.
Ο αναλυτικός νους του επιστήμονα, του μηχανικού-κατασκευαστή & εδώ, σε ένα τελειώς καινούργιο προβληματισμό, ξεχώρισε τους κύριους κρίκους, στην αλυσσίδα της έρευνας, -την επίδραση του βιολογικού ρεύματος στη ζωή του ανθρώπου, τη μελέτη της κυκλοφορίας του αίματος, της αναπνοής, του υδρώματος, της λειτουργίας του μυϊκού μηχανισμού στην διάρκεια των κινήσεων & των φυσικών ασκήσεων.
Ο Μικούλιν καταπιάστηκε με μια τελειώς νέα γι’ αυτόν βιβλιογραφία. Μερικοί από τους φίλους του τον συμβούλεψαν να μην χάνει άδικα τον καιρό του & να ασχολείτε με τη θεραπευτική φυσική αγωγή σύμφωνα με τιςε οδηγίες των γιατρών. Και τίποτα άλλο. Με επιμέλεια εκπλήρωνε όλες τις ιατρικές συμβουλές. Παράλληλα όμως ήθελε ο ίδιος να κατανοήσει, για ποιό λόγο & πως πρέπει να ασχολείτε με τη φυσική αγωγή, πως πρέπει να βαδίζει & να τρέχει για να αποκομίσει από τις κινήσεις την μεγαλύτερη δυνατή ωφέλεια για τον οργανισμό. Προσπαθούσε να αναλύσει τις βασικές αιτίες της διαδικασίας του γήρατος & ενεργούσε με προσοχή & ακρίβεια. Αυτή τη φορά πειραματική βάση δεν ήταν ούτε το πολύγωνο ούτε το εργαστήριο αλλά ο ίδιος.
Βαθμιαία διαμορφώθηκε η υπόθεση για μια από τις κύριες αιτίας της διαδικασίες του γήρατος, -την εναπόθεση προϊόντων εναλλαγής, ή όπως λέει ο Μικούλιν «σκουριάς», στους διακυταρικούς χώρους. Άρα από αυτό το στάδιο πρέπει να αρχίσει η βοήθεια του ανθρώπου προς τον ίδιο τον οργανισμό του. Η βοήθεια αυτή συνίστατε στη διαρκή κίνηση, την σωστή αναπνοή, την ορθολογιστική διατροφή.
Αλλά μπορεί να γεννηθεί το ερώτημα: δεν είναι άραγε πολύ τολμηρό το καθήκον που ανάλαβε ο Α.Α.Μικούλιν, να διαμορφώσει δικό του σύστημα αγώνα κατά του γήρατος, προτείνοντας τη δική του ερμηνεία για μια σειρά φυσιολογικά (((προτσές))) που συντελούνται στον οργανισμό;
Στην εποχή μας, το μέτωπο ερευνών του ανθρώπινου οργανισμού, διευρύνθηκε σημαντικά. Ο χημικός & ο φυσικός μελετούν την ζωϊκή δραστηριότητα σε επίπεδο ατόμου. Εργάζονται από κοινού ο γιατρός, ο φυσιολόγος, ο μαθηματικός, ο μηχανικός-ηλεκτρολόγος, ο ειδικός της ακουστικής, της κυβερνητικής & ακόμα ο ειδικός για την ατομική ενέργεια. Αυτή η συνδυασμένη εργασία βοηθά την πιο γρήγορη άνοδο της κλίμακας γνώσης του πιο σύνθετου έργου της φύσης –του ανθρώπου, βοηθά στην εύρεση νέων τρόπων αγώνα κατά των παθήσεων, οι οποίες πολύ πρόσφατα ακόμα μας φαίνονταν αθεράπευτες, στην διατήρηση της φρεσκάδας του νου ως τα γηρατειά, της πνευματικής διάυγειας & της σωματικής δύναμης. Αυτό έδινε το δικαίωμα στον ακαδημαϊκό Μικούλιν να συμμετέχει στην έρευνα από θέσεις πλατειών γνώσεων, που γεννούν απροσδόκητες & αδύνατες για έναν μη μηχανικό, αναλογίες, & συμπεράσματα* να στοχάζεται για τον ανθρώπινο οργανισμό, να αποκαλύπτει τα μυστικά της αρμονικής αληλλεπίδρασης των στοιχείων του & τις αιτίες της ρύθμισης της λειτουργείας του* να ψάχνει τους δρόμους του συντελεστή της απόδοσης, της μακροβιότητας & σταθερότητας, να προτείνει τις δικές του φυσικές ασκήσεις, τους κανόνες διαβίωσης & διατροφής* να εφεύρει όργανα & μηχανισμούς. Η ορθότητα των στοχασμών του, των συμπερασμάτων & συμβουλών του, επαληθεύεται με την προσωπική πραχτική του, με την ίδια την υγεία & την δραστήρια δουλειά του στα 85του χρόνια.
Ποια είναι όμως η γνώμη των φυσιολόγων & βιολόγων, για το σύστημα αγώνα για μια δημιουργική μακροζωϊα του μηχανικού-ειδικού για αεροπορικούς κινητήρες, μετά τη γνωριμία τους με το χειρόγραφο του συγγραφέα; Ας τους δώσουμε το λόγο.
Ε.Μ.Κρέπς, Ακαδημαϊκός, γραμματέας του τμήματος φυσιολογίας της Ακαδημίας Επιστημών της ΑΣΣΔ:
«Ύστερα από τη μεγάλη συντακτική δουλειά που έκανα από κοινού με τον συγγραφέα, στον τομέα των φυσιολογικών αντιλήψεων & γεγονότων που έχουν θιχτεί, έχω τη γνώμη ότι γενικά το χειρόγραφο παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρων & είναι ωφέλιμο για δημοσίευση από το τμήμα επιστημονικό-εκλαϊκευτικών εκδόσεων.»
Β.Ν.Γκούριεφ, Δόκτορας Ιατρικών Επιστημών, Καθηγητής:
«Η μονογραφία παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον. Συμφωνώ με όλες της βασικές θέσεις της. Το βιβλίο είναι πολύ οφέλιμο...»
Π.Ι.Γκουλιάεφ, Διευθυντής του Εργαστηρίου Φυσιολογικής Κυβερνητικής του Κρατικού Πανεπιστημίου του Λένινγκραντ.
Καθηγητής:
«Δεν βρήκα κανένα σφάλμα στο βιβλίο.»
Α.Λ.Κουρσάνωφ, Ακαδημαϊκός:
«Πρέπει να σας αναγνωρίσω, ότι σαν Βιολόγος μερικούς ορισμούς σας τους θεωρώ πολύ τολμηρούς, αλλά αυτό δεν πρέπει να εμποδίσει να δούμε το έργο σας, το βασικώτερο –την πρωτοτυπία του, που συνίσταται στο ότι προσπαθείτε να κατανοήσετε την διοργάνωση του ανθρώπινου οργανισμού, εχτιμώντας την, απ’ το πρίσμα του μηχανικού-κατασκευαστή & μηχανολόγου. Παράλληλα κατορθώνεται να δείτε πολλά γνωστά σε μας φαινόμενα, από νέα οπτική γωνία, πράγμα που είτε πείθει για το δίκαιο των απόψεών σας, είτε διαγείρει στην αναζήτηση τρόπων ελέγχου τους* & επομένως γεννά δημιουργικές ιδέες.»
Α.Α.Ιμσενέτσκυ, Ακαδημαϊκός:
«Συμφωνώ απόλυτα, ότι οι φυσικές ασκήσεις, που συνιστά ο Α.Α.Μικούλιν, μπορούν να είναι ωφέλιμες για τους ανθρώπους με πνευματική εργασία.»
Τέλος η γνώμη του
Επιστημονικού Ιατρικού Συμβουλίου του Υπουργείου Υγιεινής της ΑΣΣΔ,
που στάλθηκε στην συντακτική επιτροπή της Ακαδημίας Επιστημών της ΕΣΣΔ:
«Το επιστημονικό ιατρικό συμβούλιο του Υπουργείου Υγιεινής ΑΣΣΔ δεν αντιτίθεται στην δημοσίευση του βιβλίου του Ακαδημαϊκού Α.Α.Μικούλιν «Το σύστημα του αγώνα κατά του γήρατος» (Τα μυστικά της μακροζωϊας).
Ο Αντιπρόεδρος του επιστημονικού ιατρικού συμβουλίου του Υπουργείου Υγιεινής της ΕΣΣΔ, καθηγητής Γ.Κ.Ουσακώφ
Η αναφορά γνωμών με κύρος θα μπορούσε να συνεχιστεί, αλλά & αυτές που αναφέρθηκαν πιο πάνω μας πείθουν νια διαβάσουμε με ενδιαφέρον το βιβλίο αυτό, που έχει σα σκοπό να πείσει τον καθένα ότι πρέπει να μάθει να αγωνίζεται για τον εαυτό του, για την υγεία του, ώστε να είναι όσο το δυνατόν περισσότερα χρόνια ωφέλιμος στην κοινωνία.
Σ. Τσουμακόφ
{Αυτό αποτελεί το πρώτο μέρος του βιβλίου: που θα δαχτυλογραφηθεί & κομμάτι-κομμάτι θα δημοσιεύεται, για όλλους εσάς, τα φιλαράκια μου εκεί έξω.}
ΣΗΜΕΊΩΣΗ:
Όπου αστεράκι(*) εννοώ άνω τελεία.
Δεν έτυχε να χρησιμοποήσω ποτέ μου αυτό το σημείο στίξης,
& δεν γνωρίζω με ποιο συνδυασμό πλήκτρων
του πληκτρολογίου μπορεί να μπει.
(Αν κάποιος γνωρίζει, & θέλει να με βοηθήσει, ας σχολιάσει...
Κάθε βοήθεια, δεκτή.)
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!!!
------- ------- ------- ------- ------- ------- -------
Κεφάλαιο Ι
Πως γεννήθηκε αυτό το βιβλίο.
Ο κάθε άνθρωπος θέλει να ζήσει, να είναι υγιής & να εργάζεται όσο το δυνατό περισσότερο διάστημα, χωρίς να νοιώθει το βάρος του γήρατος. Λένε όμως ότι τα γηρατειά πλησιάζουν αθόρυβα & αυτό δεν μπορείς να το αποτρέψεις. Πόση μοιρολατρία & υποτακτικότητα στην τύχη βρίσκεται σ’ αυτήν την γενικά αποδεκτή άποψη! Ο άνθρωπος τις περισσότερες φορές στον αγώνα του κατά του γήρατος καταφεύγει στην παθητική άμυνα. Το σύστημα αυτού του αγώνα γενικά είναι το ίδιο: δημιουργούνται «αμυντικά οχυρά» από φάρμακα. Η νίκη όμως κατά των ασθενειών του γήρατος αποδείχνεται απατηλή. Ο άνθρωπος επιβάλει στον εαυτό του κάθε χρόνο, όλο & περισσότερες απαγορεύσεις: να μην τρέχει, να μη βαδίζει γρήγορα, να μη σηκώνει βάρη, να μην εργάζεται. Όλες αυτές όμως οι απαγορεύσεις δεν απομακρύνουν, αλλά επιταχύνουν το γήρας. Ο οργανισμός μαραίνεται.
Απαρατήρητα έρχεται ο καιρός, που οι παλιοί φίλοι όταν συναντούνται, αντί το συνηθισμένο «τι κάνετε;» ρωτούν: «πως αισθάνεσθε;» «Λίγο πολύ τρίζουμε…», - απαντάτε & κύριο θέμα της συζήτησης σας γίνονται όχι οι δουλειές σας αλλά η υγεία σας. Τι να γίνει -η ηλικία. Μήπως όμως δεν φταίει η ηλικία αλλά εμείς οι ίδιοι & δεν είναι τα γηρατειά που πλησιάζουν μόνα τους, αλλά εμείς οι ίδιοι τα σέρνουμε στο σπίτι μας αν & αυτά ακόμα αντιστέκονται & μας διαβεβαιώνουν : «είναι νωρίς ακόμα να σας πάρω στα χέρια μου».
Τριάντα χρόνια πριν αισθανόμουνα τον εαυτό μου πολύ χειρότερα & πιο γέρος απ’ ότι σήμερα. Μέχρι τα πενήντα μου χρόνια, όπως & η πλειοψηφία των ανθρώπων, δεν φρόντιζα πολύ για την υγεία μου. Δεν έδινα ιδιαίτερη σημασία στην φυσική αγωγή. Όμως όταν αρρώστησα βαριά & βρέθηκα στο νοσοκομείο μου δόθηκε επιτέλους ο χρόνος & η δυνατότητα να κατανοήσω, σαν μηχανικός, ηλεκτρονικός, μηχανολόγος & κατασκευαστής τις αιτίες του γήρατος του ανθρώπινου οργανισμού, να επεξεργαστώ ένα ενεργητικό σύστημα αγώνα κατά του γήρατος. Ήθελα να το κάνω αυτό όχι για να «τρίζω» όσο το δυνατόν περισσότερο & βγαίνοντας στη σύνταξη να παρατηρώ από μακριά πως βράζει η ζωή, αλλά για μπορώ να παίρνω όσο πιο δραστήριο μέρος σ’ αυτήν & να εργάζομαι κανονικά.
Πριν από τριάντα χρόνια εμφανίστηκε η επιστήμη της γεροντολογίας καθήκον της οποίας είναι η λύση του προβλήματος της μακροζωίας & ο αγώνας κατά του γήρατος. Χιλιάδες γιατροί, βιολόγοι, φυσιολόγοι & άλλοι επιστήμονες εργάζονται σήμερα για τη λύση αυτών των προβλημάτων. Στην ΕΣΣΔ & σε άλλες χώρες δημιουργήθηκαν επιστημονικοερευνητικά ινστιτούτα γεροντολογίας. Επιστήμονες διαφόρων κλάδων ανταλλάσσουν απόψεις στα διάφορα συνέδρια γεροντολογίας. Όπως είναι γνωστό υπάρχουν πάνω από 200υποθέσεις -θεωρίες για τις αιτίες της εμφάνισης του γήρατος, & των ασθενειών που συνδέονται μ’ αυτό.
Στη σύγχρονη βιβλιογραφία υπάρχουν μαρτυρίες για πολλούς αιωνόβιους. Ο Κέντινγκέρν για παράδειγμα έζησε 185χρόνια. Η φυσική μακροζωία δεν είναι σπάνια στην Σοβιετική Ένωση. Στην ΕΣΣΔ πάνω από 30χιλιάδες εργαζόμενοι & συνταξιούχοι έχουν ηλικία μεγαλύτερη από 100χρόνια & 300χιλιάδες έχουν ηλικία πάνω από 90χρόνια. Προσωπικά μελέτησα τη ζωή του Αμπχάζιου Κιούτ που είναι σήμερα 156ετών. Εργάζεται καθημερινά στον κήπο του & ανεβαίνει στο άλογο χωρίς ξένη βοήθεια. Μπορείτε να φανταστείτε τι καβαλάρης ήταν στα 100του χρόνια! Όλα αυτά επιβεβαιώνουν ότι οι άνθρωποι & τα βιολογικά τους κύτταρα μπορούν να ζήσουν πάρα πολλά χρόνια. Χρειάζεται μόνο να δημιουργηθούν για τα κύτταρα, υπογραμμίζω για τα κύτταρα, τέτοιες εξωτερικές συνθήκες κατά τις οποίες τα νέα κύτταρα που γεννούνται από την κυτταρική διαίρεση, να διατηρούν την αρτιότητα των χαρακτηριστικών γνωρισμάτων των προγενεστέρων τους.
Στο θέμα των ζωικών κυττάρων έχουν αφιερωθεί πολλές εργασίες, στο τομέα της βιοφυσικής, βιοχημείας & φυσιολογίας. Τις εργασίες όμως αυτές μπορεί να τις κατανοήσει μόνο ένας ειδικός. Ταυτόχρονα πιστεύω ότι ο κάθε άνθρωπος μπορεί όσο το δυνατόν γρηγορότερα να αφομοιώσει τουλάχιστον τις πιο βασικές γνώσεις για τις φυσιολογικές & διαρθρωτικές ιδιομορφίες του οργανισμού του, οι οποίες επιδρούν άμεσα στην υγεία, την πνευματική διαύγεια & τη μακρόχρονη διάρκεια της εργατικής δραστηριότητας.
Όσο ήμαστε υγιείς ή αισθανόμαστε υγιείς εκμεταλλευόμαστε απερίσκεπτα τον ίδιο τον εαυτό μας. Τα όργανά μας. Τις δυνατότητές μας χωρίς να υπολογίζουμε τις συνέπειες. Στις μηχανές συμπεριφερόμαστε πολύ πιο προσεχτικά.
Αγοράζετε για παράδειγμα μια μοτοσυκλέτα. Δεν την χρησιμοποιείτε όμως αν δεν μάθετε πρωτύτερα τις οδηγίες & τον προορισμό των εξαρτημάτων της, τους κανόνες οδήγησης. Αν την χρησιμοποιείτε απερίσκεπτα δεν θα τη χαρείτε για πολύ καιρό. Τα όργανά σας επίσης δεν θα μπορέσετε να τα χρησιμοποιήσετε ορθολογικά, αν δεν κατανοήσετε την κατασκευή τους, τις δυνατότητές τους & τον τρόπο βοήθειας προς αυτά για την διατήρηση της μακροχρόνιας ικανότητας για εργασία. Για το λόγο αυτό στο βιβλίο μου θίγω τις βασικότερες ιδιομορφίες της φυσιολογίας του ανθρώπου. Σ’ αυτές κατατάσσω τις παρακάτω: την επίδραση του βιολογικού ρεύματος στη ζωή του ανθρώπου, την κυκλοφορία του αίματος, την αναπνοή, το ύδρωμα, το ρόλο της φυσικής αγωγής, την κίνηση του μυϊκού μηχανισμού.
Το τελευταίο διάστημα στον τύπο όλο & συχνότερα άρχισαν να εμφανίζονται άρθρα για το πώς μπορεί να είναι κανείς υγιής. Παρουσιάζουν π.χ. ενδιαφέρον τα άρθρα του γνωστού σοβιετικού χειρούργου, ακαδημαϊκού ιατρικών επιστημών, Ν.Μ. Αμόσωφ. Μεταφράστηκε στη ρώσικη γλώσσα & κυκλοφόρησε σε μεγάλο τιράζ η μπροσούρα του Γ. Γκίλμορ «τρέξιμο για χάρη της ζωής». Μερική προσπαθούν να δοκιμάσουν την επίδραση στον οργανισμό τους της γυμναστικής των γιόγκα.
Παρ’ όλα αυτά, πολλοί, δυστυχώς υποτιμούν τον αποφασιστικό ρόλο της φυσικής αγωγής στη σύγχρονη ζωή μας & δεν ασχολούνται μ’ αυτήν. Έχω την άποψη ότι αυτό συμβαίνει επειδή σε καμιά από τις εργασίες που δημοσιεύτηκαν δεν εξηγείται ολόπλευρα, γιατί πρέπει να ασχολούμαστε με τις φυσικές ασκήσεις, γιατί πρέπει να βαδίζουμε & να τρέχουμε, πως πρέπει να βαδίζουμε & να τρέχουμε.
Μπορούμε να πούμε με απόλυτη βεβαιότητα, ότι η καταπληκτική πλειοψηφία των ανθρώπων & ιδιαίτερα αυτών που ξεπερνούν τα 35χρόνια, δεν ασχολούνται με την απαραίτητη για την υγεία γυμναστική & δεν τρέχουν μόνο & μόνο επειδή κανείς έγκαιρα δεν τους εξήγησε τους λόγους για τους οποίους ο οργανισμός μας, έχει ανάγκη από ορισμένες κινήσεις, κανείς δεν απόδειξε ότι η ακινησία οδηγεί στην τεμπελιά, στην πλαδαρότητα & την αδυναμία, ότι επιταχύνει την έναρξη του γήρατος.
Υπάρχουν αρκετές συνταγές & συμβουλές. Για παράδειγμα ένας γνωστός γιατρός θεωρεί, ότι βασικό μέσο για την κατάχτηση της μακροζωίας είναι τα λουτρά με νέφτι. Όταν τα δοκίμασα αποδείχτηκε ότι τον δικό μου οργανισμό τον βλάπτουν. Από ‘δω βγαίνει το συμπέρασμα, ότι το κάθε φάρμακο δεν είναι ωφέλιμο για όλους τους ανθρώπους, γιατί στον κόσμο δεν υπάρχουν ούτε δυο όμοιοι άνθρωποι.Για το λόγο αυτό δεν καταπιάνομαι να γράψω για την ωφέλεια ή τη βλάβη των ιατρικών φαρμάκων. Μ’ αυτό πρέπει να ασχοληθούν οι γιατροί. Όσο για τα μέσα & τους μεθόδους που επεξεργάστηκα & επανειλημμένα δοκίμασα στην διάρκεια των τελευταίων 30ετών, μπορούν να χρησιμοποιηθούν από οποιονδήποτε άνθρωπο, μιας & αφορούν μόνο τις βασικές ζωτικές ιδιότητες & τις θεμελιώδεις βάσεις της φυσιολογίας του ανθρώπου.
Δικαιολογημένα μπορεί να γεννηθεί το ερώτημα, τι δικαίωμα έχει ένας μηχανικός να επεμβαίνει στον τομέα της φυσιολογίας, να δίνει συμβουλές, να επεξεργάζεται & να προτείνει δικό του σύστημα; Θα προσπαθήσω να απαντήσω στο ερώτημα αυτό. Είναι όμως απαραίτητο πριν από αυτό να κάνω μια μικρή αναδρομή στην ιστορία.
Με την μελέτη της κατασκευής του ανθρώπινου οργανισμού ασχολούνταν στο παρελθόν όχι μόνο γιατροί αλλά & μεγάλοι διανοητές, επιστήμονες των πρώτων αιώνων της εποχής μας. Αυτό επιβεβαιώνουν τα έργα του Πλάτωνα, του Αριστοτέλη, του Ιπποκράτη (Για την φύση του ανθρώπου), του Γκέλεν, του Ευδαίμου & πολλών άλλων Αλεξανδρινών επιστημόνων της σχολής του Ιερόφιλου.
Ιδιαίτερα μεγάλη συμβολή στη μελέτη των οργάνων του ανθρώπου & των ζώων, πρόσφερε η μεγάλη ιδιοφυία της αναγέννησης ο ζωγράφος, γλύπτης, αρχιτέκτονας, μηχανικός & ανατόμος Λεονάρδο Ντα Βίντσι, που άφησε στην ανθρωπότητα το κεφαλαιώδες έργο: «Ανατομία της γραφής & τα σχήματα». Σ’ αυτό το έργο περιγράφονται όλα τα οστά, τα εσωτερικά όργανα, το αγγειακό σύστημα, καθώς επίσης & το μυϊκό σύστημα, τα νεύρα, οι χόνδροι κ.λπ. Για εκείνο τον καιρό η συγγραφή μιας τέτοιας καθολικής & ογκώδους εργασίας ήταν δυνατή μόνοι από έναν εξαιρετικά πολύπλευρης μόρφωσης διανοητή & επιστήμονα.
Να πως ο Λεονάρδο Ντα Βίντσι περιγράφει την αιτία του γήρατος: «Οι γέροντες που είναι απόλυτα υγιείς πεθαίνουν από την ανεπάρκεια της θρέψης & αυτό συμβαίνει επειδή αδιάκοπα στενεύει ο δρόμος του μεσεντερίου τους, εξ’ αιτίας της διόγκωσης του περιβλήματος αυτών των φλεβών συμπεριλαμβανομένων & των τριχοειδών αγγείων, που πρώτα αυτά κλείνουν τελείως. Σ’ αυτό οφείλεται το ότι οι γέροι φοβούνται περισσότερο το κρύο απ’ ότι οι νέοι καθώς & το ότι αυτοί που είναι πολύ γέροι έχουν χρώμα δέρματος κορμού δέντρου ή ξηρής καστανιάς. Το δέρμα αυτό σχεδόν στερείται θρέψης. Με το περίβλημα των φλεβών του ανθρώπου συμβαίνει το ίδιο με τα πορτοκάλια, η φλούδα των οποίων χοντραίνει ενώ το εσωτερικό τους μικραίνει ανάλογα με το βαθμό του μαρασμού τους».
Παρ’ όλο που από την εποχή του Λεονάρδο πέρασαν πάνω από 450χρόνια, ο λακωνικός του συλλογισμός & σήμερα μπορεί να θεωρηθεί πολύ σίγουρη απόδειξη μιας από τις αιτίες του γήρατος των ανθρώπων, που δεν μελέτησαν τον οργανισμό τους & δεν πήραν τα στοιχειώδη φυσιολογικά μέτρα για να διατηρήσουν σε υγιή κατάσταση, τις αρτηρίες & τις φλέβες τους.
Στο ζήτημα αυτό δίνω ιδιαίτερη προσοχή. Γιατί όσο & αν διαφέρουν μεταξύ τους οι άνθρωποι ως προς την ηλικία, την κατάσταση της υγείας, την φυσική ανάπτυξη, η λειτουργίες των αρτηριών & των φλεβών είναι ίδιες σε όλους, όπως επίσης είναι κοινή για όλους τους ανθρώπους οι νόμοι ανταλλαγής της ύλης.
Εκτός από τις εργασίες του Λεονάρδο Θα ήθελα να σταθώ & στην πραγματεία του Ανδρέα Βεζαλίου «Η κατασκευή του ανθρώπινου σώματος.», που εκδόθηκε το 1543. Οι ιδέες του δεν χάνουν την επικαιρότητά τους & σήμερα με την σύγχρονη ανάπτυξη της επιστήμης & της τεχνικής.
«Στην μελέτη των επιστημών & της τέχνης ορθώνονται πολλά εμπόδια, έγραφε. Η πολλαπλή διαίρεση εκείνων των θεωριών που ολοκληρώνουν την κάθε μια από τις επιστήμες αυτές είναι αρκετά επιβλαβής. Ακόμη μεγαλύτερο εμπόδιο αποτελεί ο στενός διαχωρισμός σε ξεχωριστούς τομείς δουλειάς κατά ειδικότητα.
Οι ειδικοί αφιερώνονται σε τέτοιο βαθμό στον κλάδο τους, ώστε οι υπόλοιποι που σχετίζονται μ’ αυτόν πολύ στενά, μένουν στο περιθώριο. Γι’ αυτό, αυτοί οι ειδικοί δεν δημιουργούν ποτέ κάτι το σπουδαίο…»
Την πολύ σωστή αυτή σκέψη μπορούμε να την ανάγουμε στην διδασκαλία των ιατρικών επιστημών του παρελθόντος, όταν δεν παίρνονταν υπ’ όψιν η επίδραση της ηλεκτρονικής & των ηλεκτρομαγνητικών πεδίων στην υγιή ανάπτυξη των κυττάρων του ανθρώπου, στην μακρόχρονη ικανότητά του προς εργασία. Σ’ αυτό το ζήτημα δίνω αρκετή προσοχή στο βιβλίο μου, επειδή η επίδραση των ηλεκτρομαγνητικών πεδίων σ’ όλους τους ανθρώπους είναι ίδια & δεν δρουν εκλεκτικά.
Τα τελευταία χρόνια χαρακτηρίζονται από μια συνδυασμένη μελέτη του ανθρώπινου οργανισμού από μέρους των επιστημόνων των πιο διαφορετικών ειδικοτήτων. Ανάμεσά τους μπορείτε να συναντήσετε όχι μόνο τον γιατρό ή το φυσιολόγο, αλλά & ειδικούς στον τομέα της βιολογίας, της γενετικής, της βιοχημείας, της βιοφυσικής. Στην υπηρεσία της ιατρικής εισάγονται οι τελευταίες επιτεύξεις της σύγχρονης επιστήμης: τα λέιζερ, τα ισότοπα, η κυβερνητική… Ο κατάλογος αυτός μπορεί να συνεχιστεί.
Σήμερα τον γιατρό -τραυματολόγο μπορούμε να τον συναντήσουμε στο εργαστήριο αντοχής των υλικών του πολυτεχνείου. Χωρίς την γνώση των χαρακτηριστικών γνωρισμάτων της σταθερότητας των οστών, της αντίστασής τους στις πιέσεις, στο στρίψιμο, είναι αδύνατο να φανταστεί κανείς την αποτελεσματική θεραπεία των καταγμάτων.
Ο περίφημος χειρούργος Νικολάϊ Αμόσωφ για τα άρθρα του οποίου έκανα μνεία πρωτύτερα, εκτός από το ιατρικό ινστιτούτο τέλειωσε με αλληλογραφία & το ινστιτούτο μηχανολογίας. Ο σύγχρονος γιατρός έχει ανάγκη από γνώσεις μηχανικού, για να έχει τη δυνατότητα να ερευνά με μεγαλύτερη ευρύτητα τις λειτουργίες & την κατασκευή του ανθρώπινου οργανισμού, να συμμετέχει με κύρος στην εφαρμογή των επιτεύξεων της επιστημονικοτεχνικής προόδου στην ιατρική πραχτική.
Η βασική μου ειδικότητα είναι «Μηχανικός-Κατασκευαστής». Αυτό με βοήθησε, στην διάρκεια μιας σειράς νεκροψιών & ανατομικών αντικειμένων κάτω από την καθοδήγηση ειδικών της ανατομίας, να κατανοήσω πως κατασκεύασε η φύση «τον μηχανισμό» του ανθρώπου. Εκτός από αυτό αναγκάστηκα να μελετήσω σε βάθος το μάθημα της φυσιολογίας & να κάνω πάρα πολλά πειράματα για την εξακρίβωση κάποιων φυσιολογικών διαδικασιών & γεγονότων, να διεξάγω μια σειρά πειράματα για την αποκάλυψη των νόμων των μυϊκών συστολών, στοιχεία που δεν τα έχω βρει στα εγχειρίδια. Στην βάση όλων μου των εργασιών στον τομέα της φυσιολογίας, ύστερα από μακρόχρονο έλεγχο του κάθε στοιχείου του συστήματός μου πάνω στον ίδιο μου τον εαυτό, & μετά στους φίλους μου, επέλεξα τις απαραίτητες ασκήσεις για τον εαυτό μου & τις συνιστώ σε ανθρώπους κάθε ηλικίας.
Σήμερα στην ΕΣΣΔ δίνεται όλο & μεγαλύτερη προσοχή στη φυσική αγωγή & τον αθλητισμό. Αρκετοί μεγάλοι επιστήμονες στην ιατρική, την φυσική αγωγή κλπ. Γράφουν εργασίες για την υγιή διαβίωση & την ωφελιμότητα των ασκήσεων. Τις συμβουλές τους αυτές τις επικροτώ & προσπαθώ να τις εφαρμόσω. Το υλικό, όμως, που περιέχεται σε αυτό το βιβλίο, δεν περιλαμβάνει στοιχεία που περιέχονται σε σύγχρονες εκδόσεις πάνω στο θέμα αυτό. Θα έλεγα ότι απλά μόνο τις συμπληρώνει.
Θέλω να υπογραμμίσω, ότι η εργασία μου είναι η ανάλυση μερικών βασικών ελεγμένων από μένα αιτιών του γήρατος, η θεωρητική & πρακτική ανάλυση του ρόλου του βιολογικού ρεύματος, της αναπνοής. Του υδρώματος, της σύγκρισης των συνθηκών ζωής του πρωτόγονου & του σύγχρονου ανθρώπου & της εκτίμησης του ρόλου της φυσικής αγωγής.
Εκτός απ’ αυτό, προτείνω μερικά όργανα που ανακάλυψα ο ίδιος για τον αγώνα κατά του γήρατος. Στο βιβλίο δείχνω τι ήταν αυτό που με βοήθησε να υπερνικήσω την αρρώστια, να πάψω να γερνώ & να διατηρήσω την νεότητά & την ικανότητα προς εργασία στη διάρκεια πολλών χρόνων μέχρι σήμερα. Πολύ θα ήθελα όσο το δυνατό μεγαλύτερος αριθμός ανθρώπων να χρησιμοποιήσει αυτά τα στοιχεία.
Η φύση δεν επεδίωξε να εξασφαλίσει την μακροζωία των ζώων & του ανθρώπου, πράγμα που επιβεβαιώνεται από πολλά γεγονότα. Η φθορά & η απώλεια των δοντιών π.χ. οδηγεί τους εκπροσώπους του ζωικού βασιλείου στον πρόωρο θάνατο από την πείνα. Η εξασθένηση της όρασης & της ακοής οδηγεί στο θάνατο από την έλλειψη προστασίας. Τέλος ο πρόωρος θάνατος επέρχεται από την συσσώρευση δηλητηριωδών ουσιών & τοξίνων στους διακυτταρικούς χώρους & από την διατάραξη του νευρικού συστήματος.
Απ’ ότι φαίνεται η φύση προσπαθούσε να επιταχύνει την αλλαγή των γενεών πάνω στη γη για να γίνει όσο το δυνατόν γρηγορότερη η διαδικασία της αυτοτελειοποίησής της -(εξέλιξης). Τα καινούργια μπουμπούκια στα δέντρα δεν πρασινίζουν ώσπου ο αέρας δεν ρίξει τα παλιά φύλλα. Ο άνθρωπος όμως δεν υποτάσσεται τυφλά στη φύση. Αγωνίζεται & οι δρόμοι αυτού του αγώνα είναι ποικιλόμορφοι. Για να αντικαταστήσει τα δόντια ανακάλυψε τις μασέλες. Για να βοηθήσει την εξασθενημένη όραση κατασκεύασε γυαλιά. Στις ασθένειες αντιπαράθεσε τις επιτεύξεις της ιατρικής. Στο γήρας του οργανισμού -την φυσική αγωγή & τον αθλητισμό.
Ο αναγνώστης μπορεί να σκεφτεί, ότι μ’ αυτές τις λίγες γραμμές εξαντλούνται οι πρώτες μαρτυρίες για τον αγώνα του ανθρώπου προς την μακροζωία. Δυστυχώς όμως δεν εξαντλούνται εδώ. Αποδείχνεται ότι υπάρχει ακόμα ένας εχθρός -ύπουλος & αόρατος. Ονομάζεται τεμπελιά & αδύνατη θέληση.
Χιλιάδες άνθρωποι βρήκαν πρόωρο θάνατο από την «τοξίνωση» του οργανισμού & την διατάραξη της λειτουργίας του νευρικού συστήματος, μόνο & μόνο γιατί τεμπέλιαζαν κάθε πρωί να επαναλάβουν έναν κύκλο σωματικών ασκήσεων. Για να διατηρεί κανείς την υγεία & τη ευτυχισμένη & μακρόχρονη εργατικότητα, δεν αρκεί να αγοράσεις πολλά βιβλία για την χρησιμότητα της φυσικής αγωγής, ούτε να κρεμάσει στον τοίχο πλακάτ με την περιγραφή των πρωινών σωματικών ασκήσεων. Το κύριο είναι να βρει στον εαυτό την δύναμη της θέλησης , ή βαθμιαία να την εξασκήσει ώστε να νικήσει την τεμπελιά. Μόνο στην περίπτωση αυτή η ευτυχία θα είναι εξασφαλισμένη.
Τα επανειλημμένα & συνεχή πειράματα μου έδειξαν ότι όλοι οι τρόπο & οι μέθοδες τους συστήματος μου για την απόκτηση υγείας & την αύξηση της ικανότητας προς εργασία, μπορούν να χρησιμοποιηθούν εξίσου από άντρες, γυναίκες, νέους & ηλικιωμένους. Παρ’ όλα αυτά για τον κάθε άνθρωπο αποφασιστικός όρος της αποτελεσματικότητας των συμβουλών αυτών είναι η υποχρεωτική τήρηση της βαθμιαίας & προσεχτικής εφαρμογής των νέων ασκήσεων, στις οποίες νωρίτερα ο οργανισμός δεν ήταν συνηθισμένος.
Τα ζωντανά κύτταρα δεν μπορούν μέσα σε μια-δυο μέρες να αλλάξουν την διάρθρωση & την ζωική τους δραστηριότητα. Γι’ αυτό απαιτείται χρόνος. Ο άνθρωπος προχωρημένης ηλικίας ή αυτός που νωρίτερα δεν είχε ασχοληθεί με τη γυμναστική, πρέπει να συνηθίσει τις ασκήσεις στην διάρκεια ενός μήνα.
Μέρα με τη μέρα στην κάθε άσκηση πρέπει βαθμιαία να προστίθενται μια-δυο κινήσεις (π.χ. άρση βαρών). Στο τρέξιμο κάθε μέρα να προστίθενται 5 με 10 βήματα κ.λπ. μέχρι ένα καθορισμένο όριο, ατομικό για τον κάθε άνθρωπο.
Η ξαφνική υπερένταση των δυνάμεών μας είναι εξαιρετικά επικίνδυνη για τον οργανισμό. Απεναντίας η βαθμιαία εξάσκηση οδηγεί στο δυνάμωνα ολόκληρου του οργανισμού, κάνει τον άνθρωπο πιο υγιή, πιο ανθεκτικό, οδηγεί στη μακροζωία.
Θεωρώ επίσης απαραίτητο να πω ορισμένα λόγια για την σχέση μου με την ιατρική & την βιολογία.
Είναι δύσκολο να βρει κανείς λόγια που να εκφράζουν πλήρως τον θαυμασμό προς τη δράση του κόμματος & του σοβιετικού μας κράτους για την παραπέρα τελειοποίηση της ιατρικής περίθαλψης του πληθυσμού & της οργάνωσης της ανάπαυσης των πολιτών. Η ιατρική, το ιατρικό προσωπικό εκτελούν τεράστιο ωφέλιμο έργο. Είναι αλήθεια ότι κατά την γνώμη μου, σε μερικές περιπτώσεις οι γιατροί χρησιμοποιώντας πλατειά φάρμακα, υποτιμούν τον ρόλο ενός τέτοιου παράγοντα όπως η αυτοτέλεια των ζωντανών κυττάρων, όταν για την εξυγίανση, ανάπτυξη & αναπροσαρμογή τους, ο άνθρωπος μπορεί να δημιουργεί ανάλογες συνθήκες εξωτερικού περιβάλλοντος. Εδώ ξανοίγεται πλατύ πεδίο για πολύ ενδιαφέρουσες έρευνες.
Αν π.χ. χωρίς εξάσκηση ασχοληθούμε με την κωπηλασία. Ύστερα από μια ώρα οι παλάμες μας θα καλυφθούν με κόκκινες φουσκάλες επειδή τα κύτταρα ακόμα δεν έχουν προσαρμοστεί στις νέες συνθήκες του εξωτερικού περιβάλλοντος, δηλαδή στην συνεχή τριβή στα χερούλια των κουπιών. Αν όμως παρόμοιες ασκήσεις γίνονται βαθμιαία & λογικά, όπως πρέπει να ενεργεί κανείς αρχίζοντας να ασχολείται με κάθε είδους σπορ, τότε ύστερα από μερικές μέρες στα χέρια μας θα εμφανιστούν σκληροί κάλλοι. Εξέτασα στο μικροσκόπιο την διάρθρωση των παλιών & των καινούργιων κυττάρων. Δεν υπήρχε τίποτα το κοινό μεταξύ τους.
Ποιος ή τι έδωσε την εντολή να γίνει αυτή η ανασυγκρότηση, από ποιον εκπονήθηκε το σχέδιο της αναπροσαρμογής, υπολογίστηκε η σταθερότητα, πως πραγματοποιήθηκε η παρακολούθηση ώστε όλα τα παλιά κύτταρα ταυτόχρονα να αρχίζουν να τελειώνουν την διαδικασία για την αναπροσαρμογή τους, γιατί αυτή η αναπροσαρμογή δεν συμπεριέλαβε ολόκληρο το δέρμα της παλάμης, αλλά περιορίστηκε ακριβώς στην βάση των δαχτύλων;
Δυστυχώς σε όλα τα ερωτήματα που φαίνονται απλά, η σύγχρονη βιολογία προς το παρόν δεν δίνει ταυτόσημη & τελική απάντηση.
Εδώ & αιώνες έχει διαμορφωθεί η άποψη, ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος -η πιο σύνθετη δημιουργία της φύσης, αποτελεί την αποθέωση της δράσης της, & ότι μπορεί να διευθύνει οποιαδήποτε αναπροσαρμογή της λειτουργίας των κυττάρων, συμπεριλαμβανομένης κι αυτής για την οποία μίλησα προηγούμενα. Θα επιτρέψω στον εαυτό μου να διαφωνήσει: δεν είναι άραγε ικανό το κύτταρο να εκτελεί αυτοτελείς λογικές ενέργειες; Με τη βοήθεια των φαρμάκων είναι ζήτημα αν θα μπορούσα να σχηματίσω στις παλάμες μου τόσο γρήγορα κάλλους & μάλιστα στα σημεία που χρειάζεται. Ενώ από την επίδραση του εξωτερικού περιβάλλοντος, εμφανίστηκαν & μάλιστα πολύ γρήγορα.
Να γιατί μου φαίνεται ότι πρέπει να αναζητήσουμε τέτοιες συνθήκες εξωτερικού περιβάλλοντος, στις οποίες τα κύτταρα μόνα τους θα καθαρίζονται από τις τοξίνες, που είναι η κύρια αιτία του γήρατος & θα θεραπεύονται από τις ασθένειες με τη βοήθεια των λευκών αιμοσφαιρίων, των φάγων κ.πλ. που ανακαλύφθηκαν από τα ίδια τα κύτταρα. Θα αντικαθιστούν την δομή & το σχήμα τους στην απαιτούμενη κατεύθυνση & τέλος, τα ίδια θα αποκτούν γνωρίσματα, απαραίτητα για την επίτευξη από τον άνθρωπο δραστήριας μακροζωίας.
Να σε πιο ακριβώς πρόβλημα εργάζομαι στην διάρκεια των τελευταίων 30χρόνων. Αν 30χρόνια πριν δυσκολευόμουν να αποδείξω, ότι αποφασιστική σημασία στη ζωή έχουν τα ηλεκτρικά φορτία, τα ιόντα, τα ηλεκτρομαγνητικά πεδία, που αλληλοεπιδρούν στα μόρια, στα κύτταρα & στο νευρικό σύστημα, τώρα πια αυτή η θέση αναγνωρίστηκε από τους βιολόγους & την μελετούν παραπέρα. Πρόσφατα π.χ. βγήκε το βιβλίο του Γ.Α. Σεργκέεφ «Οι βιολογικοί ρυθμοί & η βιόσφαιρα». Σ’ αυτό μεταξύ άλλων αναφέρεται:
«Το 1969 ανακαλύψαμε την λεγόμενη βιολαζερική αποδοτικότητα του εγκεφάλου. Χάρη σ’ αυτή την αποδοτικότητα μπορεί να εμφανιστεί ακτινοβολία ηλεκτρικού κύματος στο περιβάλλον, που καταγράφεται με την βοήθεια ευαίσθητων φωρατών».
Στο βιβλίο αυτό υπάρχουν & οι παρακάτω ενδιαφέρουσες παρατηρήσεις: «… Οι μεταπτώσεις της ατμοσφαιρικής υγρασίας είναι ισοδύναμες με το αποτέλεσμα που θα μπορούσε να παρατηρηθεί κατά τη ραδιενεργό επίδραση, που προκαλεί βαριές ασθένειες των οργάνων αναπαραγωγής αίματος του εγκεφάλου. Οι απότομες αλλαγές της πίεσης… οδηγούν σε τέτοιες ασθένειες όπως είναι η υπερτονία. … σε επεισόδια των καρδιαγγειακών παθήσεων. Οι αλλαγές της έντασης του ηλεκτρομαγνητικού πεδίου. Επιδρούν στην βιοηλεκτρική δραστηριότητα του εγκεφάλου.
Σε μια σειρά χώρες με την βοήθεια του ράδιου γίνεται πρόγνωση των βιομετεωρολογικών συνθηκών της ατμόσφαιρας».
Ανάλογα προβλήματα ή ζητήματα μελέτησα στην διάρκεια των 25 & πάνω χρόνων. Κατέληξα στο συμπέρασμα ότι τα κύτταρα του ανθρώπου είναι απαραίτητο να προφυλάσσονται από τις δυσμενείς συνθήκες του εξωτερικού περιβάλλοντος. Σαν ένα πρώτο μέτρο πρότεινα την γείωση των κυττάρων, δηλ. την σύνδεση του εξωτερικού ηλεκτρικού δυναμικού τους με το δυναμικό της γης. Λεπτομερειακά γι’ αυτό θα αναφερθούμε σε άλλο κεφάλαιο.
