Προ-Εισαγωγή

Αριστερά, βλέπουμε μια φωτογραφία ΕΡΕΥΝΑΣ -κατ' εμέ- μα που κατέχει & το προσόν της πρωτοτυπίας, ως θέμα λήψης από φωτογραφικής απόψεως. 

Δεν κρύβω ότι με αντυπωσίασε!!! καθώς & η πλειονότητα των υπολοίπων του προφίλ. "Μπράβο!!!" ψιθύρησα "Διαθέτει καλαισθησία!!!" την επομενη κιόλας στιγμή -ασυναίσθητα- τόλμησα να ζητήσω το δικαίωμα να την αναρτήσω στο ιστολόγιό μου, μη έχοντας ακόμη κατά νου σε τι θέμα (Ίσως ένα album με φωτογραφίες σωστής λήψης, με τα χαρακτηριστικά του καλαίσθητου & πρωτότυπου -κατά την ταπεινή μου γνώμη, βέβαια.) Η απάντηση ήταν ΘΕΤΙΚΗ!!! & από εκείνη την στιγμή άρχιζαν τα δύσκολα για 'μένα. Έπρεπε να δημιουργήσω θέμα που να της ταιριάζει (είμαι & λιγάκι τελειομανής σε ότι αφορά την δημιουργία, δεν το κρύβω). Ως Ερασιτέχνης Γραφίστας δίνομαι ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΑ στην ΔΗΜΙΟΥΡΓΊΑ του κάθε θέματός μου. Εκεί όμως που είχα μπει για τα καλά στο παιχνίδι της δημιουργίας!!!!!!! ένα μήνυμα μου έδωσε το θέμα που της ΤΑΙΡΙΑΖΕ ΑΠΟΛΥΤΑ!!! Έμαθα ότι το άτομο που του ανήκει η φωτογραφία είναι Βιολόγος. Μία ακόμη πρόταση & το θέμα «γεννήθηκε». Ένα θέμα πολλά υποσχόμενο, αλήθεια, μιας & αφορά την κάθε στιγμή της ζωής!!!!!!!

Δεν έχω σχέση με την Βιολογία (ως επιστήμη).
Έχω όμως σχέση μαζί της, ως Ερασιτέχνης Φωτογράφος, που μέσα από τις φωτογραφίες του παρατηρεί την εξέλιξη στην ανάπτυξη των θεμάτων του.
Είμαι «ερευνητής», γιατί ως φωτογράφος έχω αναπτύξει την ικανότητα να μπορώ να παρατηρήσω την λεπτομέρεια.
Μέσα από την παρατήρηση των φωτογραφίων αντιλαμβάνομαι την εξέλιξη των αλλαγών πχ. ενός μωρού που χρόνο με το χρόνο μεταλλάσεται η μορφή του, περνώντας από τα διάφορα στάδια της βιολογικής του εξέλιξης.
Νοιώθω όμως δέος, όταν συναντήσω κάποιο άτομο που -από μεράκι & αγάπη- έχει σταδιοδρομήσει στο αντικείμενο της Επιστήμης της Βιολογίας. Μιας επιστήμης, που καλείται να σχηματίσει το παρελθόν αυτού του πλανήτη & της ζωής πάνω σε αυτόν ώστε να ξέρουμε, μα & να «μαντεύσει» (επιφυλάσσομαι, ως προς το σωστό της λέξης που μόλις πριν ανέφερα...) το μέλλον ώστε να μπορέσουμε να προφυλαχτούμε-προλάβουμε τυχόν δυσοίωνες επιπτώσεις στην ζωή των επόμενων γενεών.
Πρέπει, όλοι μας, να κατανοήσουμε πλήρως το ότι: «Αυτό που ζούμε δεν μας ανήκει, το δανειζόμαστε από το μέλλον των παιδιών μας.» Οπότε, ως άνθρωποι που διαθέτουμε συναίσθηση... οφείλουμε να μάθουμε & στη συνέχεια να αναπτύξουμε τρόπους να τα προφυλάξουμε (προλαμβάνοντας με τις καθημερινές μας πράξεις-συνήθειες) τις άσχημες συνέπειες στην ισορροπία του βιολογικού κύκλου που μπορεί να επιφέρει ο «πολιτισμός» μας.


Φιλικά, Διομήδης