Αχ φίλε!!!!!!! (γνωστέ -Χ-)

Αν μπορούσες να φαντασθείς πόσα θα χάσεις... τότε...

Αν είχαν... την ικανότητα-γνώση να βλέπουν έστω & δέκα χρόνια μετά...

Αν κι εσύ ήθελες, αληθινά, να προχωρήσεις πιο πέρα... να εξελιχθείς, να ξεφύγεις απ’ τις επίκτητες παιδικές σου συνήθειες, να γίνεις πραγματικά καλύτερος... σε όλα σου, καλύτερός τους ουσιαστικά.

Αν δεν είχες πέσει στην παγίδα του κατεστημένου... όπως η πλειονότητα... κι εσύ.

Αν δεν «βάδιζες» με την παρακμιακή λογική του ότι προτιμώ το λιγότερο χειρότερο αντί του να επιμένω να ψάχνω, κάθε στιγμή για το πραγματικά καλύτερο!

Αν έβλεπες... αν αντιλαμβανόσουν, αν εκπαιδευόσουν... να αντέχεις την πραγματικότητα.

Αν δεν κούραζες περισσότερο τον εαυτό σου... έχοντας πέσει στην πλάνη ότι έτσι τον χαλαρώνεις-ξεκουράζεις.

Αν είχες το χρόνο που πρέπει να ενταχθείς από το εκεί... στο εδώ... αποκτώντας σιγά-σιγά, ως πρέπει, ολοκληρωμένα, τα εφόδια (την ανάλογη απαιτούμενη γνώση δηλ.) ώστε να διαθέτεις την ορθή κρίση που απαιτείται για να κρατηθείς, να μην ξεφύγεις, να μην διαβρωθείς, χάσεις την αίσθηση της πραγματικότητας, της αληθινής ουσίας της ζωής σου στη ζωή σου. «Δεν υπάρχουν ευτυχισμένοι σκλάβοι» γιατί να έχεις τόσο «στενό κεφάλι» & να μην μπορείς να το καταλάβεις; Γιατί; «Η ευτυχία & η καταξίωση δεν είναι απλά μια τέλεια βιτρίνα... που παραπλανεί αυτούς που την κοιτάνε. Είναι κάτι πολλή παραπάνω. Είναι η ουσία πίσω απ’ τον καθρέφτη του δήθεν στη ζωή.»

Υστερόγραφο

Ταπεινά & χωρίς κανένα απολύτως ίχνος ειρωνείας ή διάθεσης σαρκασμού.

                                                                                                            Διομήδης